هدف استفاده از اینترنت ملی چیست؟

استفاده از اینترنت ملی

اینترنت ملی همان شبکه ملی اطلاعات است که برای بهبود ارتباطات داخلی و کاهش هزینه‌های ارتباطی در درون کشور طراحی شده است. هنگام استفاده از شبکه اینترنت جهانی برای ارتباطاتی که داخل یک کشور برقرار می‌شود، اطلاعات باید از مسیرهای ارتباطی که در خارج از کشور وجود دارد عبور کند و همین امر باعث به وجود آمدن مشکلاتی چون کاهش امنیت اطلاعات، کاهش سرعت اینترنت و افزایش هزینه‌های مصرفی برای تبادل اطلاعات خواهد شد. چنانچه بتوانیم از شبکه و اینترنت داخل کشور استفاده کرد، این مشکل‌ها حل می‌شود و مزایای بسیاری برای آن وجود دارد؛ به همین دلیل اینترنت ملی طراحی و پیاده سازی شده است.

درواقع اینترنت ملی به شبکه اینترنت جهانی اضافه شده است. در اینترنت ملی سیستم‌های مسیریابی فیلتر می‌شود و نتیجه آن از بین رفتن مشکلات امنیتی کشور و کاربران خواهد شد. در واقع با وجود اینترنت ملی کاربران خارجی نمی‌توانند اطلاعات داخلی یک کشور را مشاهده کنند.

مزایای اینترنت ملی

اینترنت داخلی خالی از ایراد نیست؛ اما اخیرا افراد مختلف و ادمین‌ها در شبکه‌های اجتماعی تنها روی معایب آن مانور داده‌اند و این در حالی است که اینترنت ملی، مزایایی نیز دارد. از جمله این مزایا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کاهش هزینه های اینترنت جهانی
• متصل شدن واحدهای یک سازمان در نقاط مختلف کشور با هزینه کمتر و سرعت بالاتر
• اختصاص دادن پهنای باند بالا به کاربران با هزینه کم‌تر
• برقراری ارتباطات مهم داخلی هنگام بروز مشکل برای اینترنت جهانی
• کنترل امنیتی بیشتر روی تراکنش‌های بانکی و…
• عدم وجود مشکلات امنیتی

هدف اصلی اینترنت ملی

اینترنت ملی پرسرعت‌تر و کم هزینه‌تر است.

یکی از مهم ترین اهداف ایجاد اینترنت ملی، به وجود آوردن شبکه‌ای پرسرعت و با امنیت بالا برای کاربران و کسب و کارهایی است که نیازی به اینترنت بین‌المللی ندارند. بانک‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و سازمان‌های دولتی نمونه هایی هستند که می‌توانند از طریق شبکه اینترنت ملی با هم ارتباط داشته باشند. سرعت اینترنت در شبکه ملی به دلیل عدم دسترسی کاربران خارجی بالا است و همچنین تبادل اطلاعات از امنیت بالایی برخوردار است. درواقع این شبکه از زیر ساخت‌های ارتباطی، زیر ساخت‌های نرم افزاری و مراکز داده‌ای توسعه یافته داخلی دولتی و غیر دولتی به وجود آمده است و در سراسر کشور گسترش داده شده است. اینترنت ملی دارای دو بخش است:

• بخش اختصاصی که برای تبادل اطلاعات و ارتباطات دستگاههای اجرایی با یکدیگر می باشد.
• بخش عمومی که برای دادن خدمات به کاربران عمومی می باشد.

که این دو بخش هم از نقاطی مانند مراکز داده به یکدیگر متصل می‌شوند.

اپراتورهای ایران در جهت تحقق سیاست اقتصاد مقاومتی و همین طور حمایت کردن از تولید محتوای داخلی، تعرفه مصرف اینترنت را برای بعضی از وب سایت‌های داخلی به نصف کاهش داده است. به این معنی که مشترکان برای دریافت محتواها از وب سایت های داخلی، نصف تعرفه مصرف آزاد اینترنت را بپردازند.

کشورهای دارای اینترنت ملی

کشورهای بسیاری از اینترنت داخلی استفاده می‌کنند.

امروزه موج جدا شدن از اینترنت جهانی در دنیا آغاز شده است. کره جنوبی که یکی از کشورهایی است که از نظر آمادگی الکترونیک در رتبه اول جهان را قرار گرفته است و شبکه‌ای دارد که هشتاد درصد ارتباطات داخلی در آن به گردش در می‌آید و بی نیاز از اینترنت خارجی است.کشور استرالیا هم دارای این شبکه است ولی در استرالیا به منظور تقویت دسترسی کاربران به شبکه جهانی با کیفیت بالاتر ایجاد شده است. نمونه‌های دیگر کشورها مانند هند، کویت، چین هم می‌توانند مثال‌هایی برای استفاده از اینترنت ملی هستند. بنابراین شکل گیری اینترنت ملی دور از ذهن و یک عملکرد جهانی غیر معمول نیست.